Een volwassen kind met kanker

Een volwassen kind met kanker

Jouw kind blijft altijd jouw kind, ook als ze volwassen zijn. En het gaat tegen de natuur en je verwachtingen in als jouw kind kanker krijgt. Je hebt zorgen en angst om jouw kind, bang het te moeten gaan verliezen. Het lijkt de omgekeerde wereld. De verwachting was dat jij je kind zou moeten achterlaten in dit leven en niet andersom. Ongeloof, verbijstering en ook paniek, woede en wanhoop zijn de heftige gevoelens die je als ouder krijgt, wanneer het kind de diagnose kanker heeft.

Kanker bij je kind

In de meeste gevallen zal er behandeling mogelijk zijn en is er kans op genezing. In sommige gevallen zal de behandeling niet aanslaan of keert de kanker terug. En in enkele gevallen blijkt geen genezing meer mogelijk, maar kan de kanker geremd worden. Het zijn de uitzonderlijke gevallen waarbij het allemaal heel erg snel zal gaan en de kanker een snel overlijden tot gevolg zal hebben. 

Het is een turbulente tijd, een emotionele achtbaan, met veel spanning en angst. Waar je volwassen kind op zijn manier mee om zal gaan en op zijn eigen persoonlijke manier zal reageren. Na de behandelingen komt er ruimte om alles te verwerken, en ook dat kost veel tijd. Er is altijd sprake van rouw en verlies, na genezing of bij het langdurig terugdringen en rekken van de kanker. Dit is ook bij jou als ouder zo, het besef en de angst voor terugkeer van de kanker blijft vaak nog lang aanwezig. Verdriet om het verlies van de onbekommerdheid bij jou kind, kleinkind en misschien ook bij jezelf. In het naarste geval is het ook rouw en verlies om het werkelijke overlijden. Het verliezen van een dierbare aan de gevolgen van kanker is vaak moeilijk om te accepteren, maar wanneer het om je kind of kleinkind gaat lijkt het bijna onmogelijk.  Het is een heel intens en zwaar verlies, ongeacht de leeftijd van je (klein)kind. 

Weer voor je kind willen zorgen

De rollen tussen jou en je (klein)kind zijn niet als vroeger. Je kind is volwassen, heeft zich normaliter losgemaakt, kan voor zichzelf zorgen, is zelfstandig en heeft anderen om zich heen, die mogelijk eerder de aangewezen personen zijn om voor hem/haar te zorgen. Bijvoorbeeld een partner. Naarmate jullie beide ouder qua leeftijd zijn, kan het zelfs zijn dat de rollen meer omgekeerd zijn geworden. Dat jouw volwassen (klein)kind eerder jou helpt en ondersteunt dan andersom. De diagnose kanker bij je (klein)kind roept meestal bij (groot)ouders de vertrouwde innerlijke oude behoefte op om voor het kind te willen zorgen. Je wilt graag wat doen en voelt je vaak machteloos en misschien soms ook wanhopig. Misschien zou je meer contact willen hebben met je kind, om te helpen, of ook om te zien hoe het met hem of haar gaat. Situaties zullen hier verschillend kunnen zijn, elke relatie tussen de (groot)ouder en het volwassen (klein)kind is weer anders. En ook al begrijp je best wel dat jou kind zijn eigen leven heeft en dat het niet zal gaan zoals jij gevoelsmatig misschien het liefst zou willen, toch zal dat pijnlijk zijn. “Het is alsof je weer opnieuw moet loslaten”, zeggen ouders. Je kind is volwassen en wil vaak zelf de regie houden. Je kind verdient het respect om dat ook te kunnen doen.

Relatie ouder en volwassen kind

Je volwassen kind heeft zijn of haar eigen leven, misschien al een eigen gezin. Misschien ben je zelf ook al ouder en hulpbehoevend. En misschien wonen jullie wel of ook helemaal niet in elkaars buurt. Het kan goed zijn dat je als ouder het gevoel hebt aan de zijlijn machteloos toe te kijken. Je kind is zelfstandig, maakt eigen keuzes, terwijl bij jou als ouder vaak de vertrouwde en innerlijke behoefte terugkomt om voor je kind te willen zorgen. In je omgeving, familie, vrienden en kennissenkring merk je vaak dat er zowel aandacht is voor jouw kind maar ook voor jou als ouder. Dat kan soms dubbel voelen. Jouw aandacht en jouw zorg is voor je kind. Als het met hem of haar maar goed gaat en het vooral ook goed komt, zullen vaak de vooropstaande gedachte en wens zijn bij jou als ouder. Je wilt voor je kind kunnen zorgen en hebt daar vaak ook alleen maar aandacht voor. Daarom zou de aandacht voor jou, vanuit je omgeving je wat kunnen frustreren in het begin. Maar na verloop van tijd zal het je ook steun gaan geven. Iedereen zal daar weer anders in zijn. Je volwassen kind zal meestal eigen keuzes willen maken en heeft ook anderen om zich heen die hem of haar zullen steunen. Jij als ouder bent vaak niet meer de eerste en enige aangewezen persoon, zoals vroeger.  Het kan zijn dat je naast ouder ook grootouder bent en er sprake is van dubbel verdriet. Verdriet om je kleinkind, omdat het leven van zijn of haar ouder, jouw kind, wordt bedreigd. Of ook verdriet, zorgen en angst om je kind, die de angst en zorgen draagt, wanneer je volwassen kleinkind kanker heeft. Ook voor grootouders is de diagnose kanker bij hun volwassen kleinkind zeer heftig, tegennatuurlijk en onvoorstelbaar. En ook grootouders kunnen de innerlijke behoefte voelen om voor hun kleinkind en hun eigen kind te willen zorgen. 

Omgaan met elkaar.

In alle relaties met iemand die kanker heeft is het vaak wat lastig aftasten wat diegene op welk moment nodig heeft. Kanker is een emotionele achtbaan voor diegene die kanker heeft, maar ook voor de direct naasten. En  het is niet reëel te verwachten dat jullie stemmingen en emoties steeds mooi zullen sporen met elkaar. Ook voor je kind zelf kan het soms heel dubbel voelen. Hij of zij heeft je vaak eigenlijk hard nodig, maar kan zijn emoties misschien nog niet aan, of wil en kan het niet, omdat het ook jou verdriet zal doen. Deze processen zijn vaak onbewust en kunnen zo ook bij jou als (groot)ouder spelen. Elkaar het respect en de ruimte geven, begrip hebben voor de emotionele achtbaan en mild zijn tegenover de reacties daaruit bij je kind en bij jezelf zijn dan vaak het beste om te doen. Mogelijk komt er een moment waarbij jullie een vaak emotioneel, maar ook waardevol en openhartig gesprek of ook gewoon een intiem contact kunnen hebben. Vaak hebben of ontstaan zowel bij het volwassen kind als bij de ouder(s) vragen of de behoefte elkaar iets te zeggen of te willen laten weten. In elke situatie zullen karakters, jullie relatie en omstandigheden verschillen en kunnen behoeftes en hoe het contact verloopt verschillen.  

Zorgen voor jezelf

Het is een moeilijke tijd voor een (groot)ouder wanneer het (klein)kind kanker heeft. Verbijstering, angst, gevoelens van wanhoop en machteloosheid, zijn vaak heftig en zwaar te verdragen. Als jullie als ouders samenzijn en onder één dak leven, zitten jullie beiden in een emotionele achtbaan. En dan kunnen er dagen of periodes zijn waarbij jullie beider emoties of stemmingen heel goed of ook minder goed sporen met elkaar.  Mogelijk hebben jullie ook al meerdere moeilijkere periodes doorstaan en kennen jullie van elkaar al enigszins  jullie reacties en de uitingen bij moeilijke  emoties. Een (klein)kind hebben met kanker, is vaak wel één van de allerergste dingen die je in je leven meemaakt, althans voelt het zeker zo voor jullie op dat moment. Het kan natuurlijk ook zijn dat er meer dingen spelen die ook moeilijk zijn, ziekte of beperkingen bij jouzelf of de andere ouder. Kortom is het vaak een moeilijke en zware periode die je als (groot)ouder zult meemaken. Goed voor jezelf blijven zorgen is daarom belangrijk. Zoek steun, troost of afleiding bij elkaar of anderen, al naar gelang jou situatie en behoefte.  

Tips

Algemeen: Elke relatie is uniek, ook die tussen een volwassen kind en zijn (groot)ouders. Er zijn situaties en relaties mogelijk die anders zijn. Zo kunnen soms relaties tussen ouders en kind verbroken zijn, heel ingewikkeld zijn, of kan een kind ook volwassen en toch nog erg afhankelijk zijn van de ouders. 

  • Heb begrip voor de emotionele achtbaan en de persoonlijke en verschillende (vaak automatische en onbewuste) reacties die daaruit voortkomen. Zoals ontkenning, terugtrekken in jezelf, somberheid, boosheid en misschien een korter lontje. Wees mild hierin voor jezelf, de andere direct naasten en natuurlijk voor je volwassen kind.
  • Toon ook begrip en respect voor het volwassen zijn van je kind en de eigen keuzes die het maakt in deze situatie.
  • Ga en blijf in gesprek met je volwassen kind. Laat de regie in de gesprekken bij je volwassen kind. Vraag hoe het met hem of haar gaat. Vraag wat hij/zij van jouw nodig heeft, of prettig zou vinden en geef aan dat je er graag voor hem/haar wilt zijn.
  • Blijf jezelf, zoals voor de kanker. Praat over de (dagelijkse dingen zoals je ook voor de kanker zou hebben gedaan met je kind. Doe dingen die jullie beide fijn vinden en misschien ook gewend zijn met elkaar.
  • Zorg goed voor jezelf. Proberen de dingen te blijven doen zoals je gewend was, kunnen helpend zijn . Zoek en accepteer ook steun en troost bij mensen om je heen of in activiteiten die goed bij jou passen. 
  • Ontstaan er problemen in het contact met je (klein)kind, of de andere ouder (jouw kind als ouder, of je partner) en is een gesprek erover moeilijk, praat er dan over met iemand die je vertrouwd. Misschien iemand in je omgeving of bijvoorbeeld je huisarts. Loop je vast en weet je even niet verder mag je me (Kitty) ook hier mailen, dan kijk ik met je mee. 

Leestips

Op “Als kanker je lief is”:

Andere sites:

  • Steun bij verlies  website van de vereniging Steun bij verlies. Met algemene informatie over rouw en verlies.

TERUG NAAR: KANKER! WAT NU?

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *