Ik las een artikel van rouwdeskundige Daan Westerink. Het gaat over het voorzichtige omgaan met iemand die rouwt en dat daarbij vaak onbedoeld jouw gevoel van medeleven afvlakt.

Het gevoel dat iemand met je meeleeft.

Een persoonlijke boodschap en het spontane gebaar komt met veel meer gewicht en medeleven aan, dan een voorzichtige afstandelijke. Misschien ken je het wel vanuit je omgeving en heb je het zelf al eens meegemaakt. Iemand die zonder twijfel en meteen nadat hij/zij je ziet op je afkomt en roep dat hij of zij het heel leuk vind je te zien, komt anders en ook meer gemeend op je over dan diegene die wacht tot je in de buurt bent. We hebben vaak allemaal geleerd dat je jezelf beheerst en afwachtend opstelt en vooral bij moeilijke situaties als rouw hebben we deze neiging. Een opmerking  in het artikel als “Ik wil me niet opdringen, je zult wel veel andere mensen om je heen hebben”, creëert vaak onbedoelde afstand. 

Wees echt en blijf bij jou gevoel. Er is vaak niets mis met aanbellen en vertellen dat je meeleeft, misschien een soepje of stampot bij je hebben en je hulp aanbiedt. Ook als een bezoek niet uitkomt op dat moment zal het gebaar een teken van medeleven zijn en gewaardeerd worden. Herhaal ook later je aanbod als je daar de neiging toe voelt. Iemand die rouwt kan een drempel voelen. 

Een reactie van een nabestaande uit mijn contacten: “Het lijkt soms wel of we het verleerd zijn om gewoon zonder woorden naast iemand te zitten”.  En dat is zo waar. Er gewoon alleen maar zijn en geen woorden hebben, zegt vaak zoveel meer dan al het andere.

Klik hier voor het artikel van Daan Westerink:  Hoe kan ik met je meeleven 

Meer lezen over hoe omgaan met iemand met kanker of iemand die rouwt op “Als kanker je lief is”: 

• kanker en reacties over de reacties vanuit je omgeving
• Als iemand rouwt over hoe omgaan met iemand die rouwt bij speciale moeilijke dagen, zoals de feestdagen